„Dracula” Brama Stokera to powieść grozy, o czym świadczą elementy świata przedstawionego: zniszczony zamek zamieszkały przez tajemniczą osobę, która wyrządzała krzywdę niewinnym ludziom oraz akcja tocząca się przy udziale zjawisk nadprzyrodzonych. To także niepowtarzalny klimat, który tworzą noc, burza i wiatr, śmierć i choroba. Zjawiska atmosferyczne budziły u czytelnika strach i stwarzały tajemniczą atmosferę, ponieważ ludzie w ówczesnych czasach niewiele o nich wiedzieli. Występuje charakterystyczny dla tego typu powieści motyw kontrastowej pary, demonicznego Draculi i niewinnej Miny.
Powieść gotycka dała początek horrorowi. Gatunkowi w którym świat przedstawiony zbudowany jest na wzór rzeczywistości, po to, aby dzięki elementom fantastycznym podważyć prawa nią rządzące i zmusić odbiorcę do zaakceptowania zjawisk nadprzyrodzonych. Zadaniem horroru, podobnie jak powieści grozy, jest wywołanie lęku i trzymanie odbiorcy w napięciu.
Postać historycznego zamieszkującego Transylwanię hrabiego Vlada – Drakuli stała się inspiracją dla filmowców. Dało to szansę tym, którzy nie przepadają za czytaniem do poznania opowieści o potworze, który żywi się ludzką krwią. Jednak nawet najlepszy film nie zastąpi nam wrażeń towarzyszących podczas czytania książki. Bram Stoker postanowił całą opowieść przedstawić w postaci pamiętnika i listów. O przygodach bohaterów dowiadujemy się od nich samych, gdy czytamy ich zapiski. Podczas czytania książki liczy się nasza wyobraźnia. W utworze zawarte są obszerne opisy miejsca akcji, jak i samych bohaterów. Gdy śledzimy palcem kolejne linijki powieści w naszej głowie maluje się obraz widziany oczami bohatera. Autor oddziałuje nie tylko na wzrok, ale także i na inne zmysły, dotyku, gdy Harker dotknął zimnej dłoni Draculi, węchu, gdy bohater poczuł nieprzyjemny zapach z ust wampira i słuchu dzięki zastosowanym onomatopejom. W książce dynamiką akcji steruje się poprzez odpowiednie dobranie słów, tak, aby czytelnik w odpowiednich momentach wiedział, że akcja przyspiesza i zwalnia. Kiedy oglądamy film nasza wyobraźnia ma mało pracy, ponieważ wszystko widzimy na ekranie, tak jak przedstawił to reżyser. Zamiast patrzeć oczami bohatera, mamy przed sobą widok z kamery filmowej, jesteśmy obserwatorami całej fabuły. Przewagą filmu jest muzyka, która towarzyszy nam przez cały seans. Celem muzyki jest potęgowanie wrażeń. Może powodować dreszcze, wzmagać strach i przerażenie, pomaga utrzymać widza w napięciu. Sprawia, że nasze serce w odpowiednich momentach bije szybciej