W 1979 ukazuje się remake filmu Murnaua w wykonaniu Wernera Herzoga pod tytułem „Nosferatu wampir”. Imiona bohaterów i miejsce akcji pozostało takie jak w książce, ale za to Lucy, a nie Mina, była ukochaną Jonatana Harkera. W adaptacji dodane zostały nowe wątki. Po raz pierwszy na ekranie wampir został przedstawiony jako nietoperz oraz nastąpiła przemiana ukąszonego w nosferatu. Jonatan stracił pamięć i przemienił się w krwiopijcę. Gdy Dracula został pozbawiony mocy w identyczny sposób jak w „Nosferatu – symfonia grozy”, doktor van Helsing przebił drewnianym kołkiem serce hrabiego, a wściekły, przemieniony Harker zawołał policje by zgłosić zbrodnię. W filmie Herzoga można dostrzec u Draculi ludzkie cechy. Widać to w momencie, gdy rozmawia z Lucy przed nocą swojego końca, o nieszczęściu w miłości. Wampir Herzoga nie jest taki przerażający jak u Murnau, można wyczytać z jego twarzy, że jest nieszczęśliwy.
Na przykładzie opisanych filmów można zauważyć jak zmieniała się postać Draculi, od potwora po nieszczęśliwą istotę. Fabuła filmu dostosowuje się do oczekiwań widza oraz zmian obyczajowych następujących na przestrzeni czasu. Jednak żaden film nie zastąpi nam książki, którą zawsze warto przeczytać, zanim obejrzymy jakąkolwiek jej ekranizację.